Kahramanmaraş merkezli 11 ili etkileyen depremlerde yakınlarını ve evlerini kaybeden depremzedeler, tüm Türkiye’de olduğu gibi Bitlis’te de yurt, otel, misafirhane veya yakınlarının yanına yerleşiyor.
Kardeşini, teyzesini ve yeğenlerini kaybetti
Hatay’ın Antakya ilçesinde yaşayan 10 kişilik Çatak ailesi büyük felaketi atlatarak sevdiklerini, evlerini ve hatıralarını geride bırakarak Bitlis’te yaşamaya başladı.
Depremzede Şakir Çatak ağabeyi, teyzesi ve üç yeğenini saat 04.17’de meydana gelen depremde kaybetti.
Antakya eskisi gibi değil…
Depremi kendisi, eşi, çocukları ve anne ve babasıyla birlikte atlatan Şakir Çatak, yengesi ve eniştesinin Bitlis’teki konutuna geldi.
Yaşadıklarını anlatan Şakir Çatak, Antakya’nın artık insanların bildiği kadim medeniyetler kenti olmadığını söyledi.
“İnsanın gücü bir dereceye kadar
Çatak dedi ki:
6 Şubat depreminde Hatay’daydık, Antakya’da yaşıyoruz. 04.17’deki depremde oldukça fena sarsıldık. Önce çocukları dışarı çıkarmaya çalıştım. Çocukları dışarı çıkardıktan sonra mahallenin dört bir yanından bağırışlar yükseldi. Etrafa baktığımızda hiçbir bina kalmamıştı. Binadaki insanlara yardım etmeye çalıştık ama insan gücü bizim için bir yere kadar pek yapılacak bir iş değildi. Kayınpederimin evi yıkıldı, onlara yardıma gittik. O an aklıma abim geldi.
“Cesetlerini bulduğumuz için mutluyuz”
Yeni bir eve taşınmışlardı. Oraya gittiğimizde binaların yıkıldığını ve mahallemizde yapı kalmadığını gördük. Kardeşimi çıkarmaya çalıştık ama birinci katta oldukları için pek yardımcı olamadık. Havanın düzelmesini bekledik. Diğer insanlara yardım etmeye çalıştık. Üçüncü ve dördüncü katlardan aldığımız insanlar bebek ve çocuklardı. İnanılmaz zor bir süreçten geçtik. Depremin altıncı gününde kardeşimi, üç yeğenimi ve teyzemi ölü bulduk. Tanrıya şükür cesetlerini bulduğumuz için mutluyuz.
“Yıkıldı, duramadık”
Çünkü cesedini bulamayanlar oldu. Antakya durdurulacak gibi değildi. Antakya artık insanların bildiği medeniyetler kadim şehri değildir. Daha önce görenler, artık ne kilisenin ne de camilerin hiçbirinin kalmadığını bilirler. Antakya yerle bir oldu, daha fazla dayanamadık ve Bitlis’e geldik. Bizi sahiplenen Bitlisliler sayesinde yengem ve yengem burada. Allah hepsinden razı olsun. Bir süre burada kalıp duruma göre hareket edeceğiz. 10 kişi çocuklarımızla birlikte geldik. Artık Bitlis’teyiz ve Bitlis halkına teşekkür ediyoruz.
“Bizi kurtar”
Şakir Çatak’ın eşi Süheyla Çatak, depremin ardından ancak dışarıdaydı. ‘Bizi kurtar’Sesleri geliyormuş gibi yaptı.
Büyük yıkımın ardından evindeki insanlara çorap ve terlik dağıttığını söyleyen Süheyla Çatak, şöyle devam etti:
“Sarsıntılar hep oluyordu”
Deprem anında yağmur yağıyordu. Çok fazla titriyorduk. Eşim önce 72 yaşındaki kayınvalidemi alt etti. Sonra çocuklarla aşağı indik. Ama her yer hem karanlık hem de yağmurluydu. Çok feciydi, her yerden ‘kurtar bizi’ sesleri geliyordu. Evden çıktıktan sonra sıkıntı da olsa bir yere sığındık. Titreme aslında her zaman oldu. Sonra babamlar geldi, ağabeyimi ve ailesini almaya gittik. Diğer kardeşimle birlikte kardeşimi, gelini ve çocuğumu çöken binanın penceresinden dışarı çıkardık.
